wild weasel wrote:2 per post: nieuw voor mij, dus weer wat geleerd.
Da's geen 'regel' hoor (de regel is: foto's in het Photo Forum) maar ik vind negen stuks onder elkaar teveel voor het illustreren van een info-topic.
misverstanden: ja, ik ben benieuwd wat je hier mee bedoeld,
- Edward vroeg of de 300/4.0 'echt zoveel minder' is dan de 2.8. Het antwoord 'de 300/4.0 is een uitstekende lens' ondersteun ik van harte, en het is ook deels antwoord op de vraag om ervaringen, maar slechts een half antwoord op de hoofdvraag. Het zegt immers niets over de vergelijking, waar van ons alleen Peter ervaring mee heeft.
- Het principiële verschil tussen een 300/4.0 en een 300/2.8 is niet beeldkwaliteit, het is lichtsterkte en minimale scherptediepte. En in dit specifieke geval ook nog eens VR (op de 2.8 ).
Dat gezegd hebbende zijn de 2.8-tele's van de beroemde merken natuurlijk vaak hun paradepaardje, dus als je echt het allerbeste wilt moet je ze zeker overwegen.
Het enorme prijsverschil zit hem voornamelijk in het feit dat het veel moeilijker is om de grote elementen van een 300/2.8 optisch
net zo goed te maken als die van een kleinere lens. Extreme scherpte en de aller-allerbeste coatings kunnen hun prijsaandeel bijdragen, maar dat is niet de grote klap. Er komt nu ook nog VR bij, wat wederom de prijs opdrijft, en tenslotte zullen productie-aantallen ook wel een rol spelen.
- Als je al over beeldkwaliteit praat, en dan zelfs het verschil tussen twee profi-lenzen van een topmerk, is dat echt niet te zien aan tot 1100px verkleinde, (bijna) complete, frames. Voeg daar dan ook nog eens bewerking aan toe als ruisreductie en verscherping, en de getoonde resultaten zeggen gewoon
niets bruikbaars over de optische kwaliteiten van de lens. Nou ja, het is geen troep zo te zien, maar dat wisten we al.
Als je hier serieus naar wilt kijken moet je 1:1-beelden laten zien, dus bv. een crop van 1100px uit je origineel van 4200nogwat. En dat moeten dan ook nog eens zodanige beelden zijn dat je echt wat over de optiek kunt zegggen. Een bewegend vliegtuig honderden meters ver weg heeft geen nut: teveel storende factoren. Je hebt opnames nodig van een stilstaand onderwerp op relatief korte afstand, vanaf een statief, en dan ook van beide lenzen in dezelfde opstelling. Alternatief is
heel veel ervaring met
beide hebben, zodat je in detail iets kunt melden over de eigenschappen (zoals bv. 'iets softer aan de randen'). Er zijn weinig luchtvaartfotografen die dat kunnen melden overigens, o.a. door de aard van deze fotografie.
Als je dit allemaal veel te ver vindt gaan hoef je je verder ook geen zorgen te maken: alle (semi-) professionele lenzen van de grote merken zijn prima, en
alle waar is hier naar zijn geld. Meer lichtopbrengst = duurder om goed te maken, dus besluit wat je nodig hebt en geef niet teveel uit.
- Lenzen hebben allerlei eigenschappen die hun kwaliteit bepalen. Naast lichtsterkte, scherpte, kleurechtheid, evt. lichtafval en andere optische zaken is er de duurzaamheid, gemak van bediening, snelheid en nauwkeurigheid AF, mogelijkheid tot gebruik van converter, (on)gemak van transport, manier van montage op statief en natuurlijk VR. Een paar hiervan zijn al meteen duidelijk in dit geval, andere zijn wel te achterhalen via goede reviews op het web. Het spreekt voor zich dat je met lenzen als deze i.i.g. voor aankoop in een winkel eens wat gaat oefenen, om een idee te krijgen van de bediening e.d.
- Er is een verschil tussen RAW-conversie en nabewerking om een foto op te peppen. Met de juiste instellingen krijg je uit RAW een resultaat dat keurig natuurgetrouw weergeeft wat voor foto je gemaakt hebt. Als je niet-opgepepte RAW's er na conversie bv. veel te flets uitzien (bij velen het geval) dan gebruik je niet de juiste instellingen. Zeer belangrijk maar vaak genegeerd is Camera Calibration, zoals het heet in Lightroom en Photoshop. De Nikon-software doet dit misschien vanzelf goed, maar die gebruik ik zelf niet (ik vind Nikon beter met camera's en Adobe beter met software).
De beste manier om testopnames van een lens te tonen is dus via een goede, natuurlijke RAW-conversie. Daarbij hou je vooral in de gaten dat je de eigenschappen die je wilt bestuderen zo min mogelijk een bepaalde kant opstuurt, en kun je evt. negeren wat je niet interesseert op dat moment (bv. kleur doet er niet toe als je kijkt naar scherpte).
Ik hoop dat dit e.e.a. verduidelijkt, met name hoe makkelijk het is elkaar onbedoeld op het verkeerde been te zetten. Fotografie is machtig interessant maar ook tamelijk complex, en niet veel mensen nemen de moeite zich goed in te lezen of ergens echt over na te denken. Zeker ook in de fotografie geldt dat wat het vaakst op forums gezegd wordt niet per se waar hoeft te zijn. Met de beste bedoelingen worden mensen tot aankopen verleid die vaak niet optimaal voor ze zijn, wat meestal weer komt doordat ze zich overgeven aan de mening van een ander.
Zelf heb ik qua Nikkor 300mm alleen ervaring met de 4.0-versie, naar wens in combi met TC-14E en TC-17E II. Die laatse converter pas in het D300-tijdperk, de rest ook met de F100. Het is inderdaad een bijzonder fijne lens, die het ook goed doet met converters. AF-snelheid neemt daarbij ietsje af, van retesnel naar gewoon snel.
Op full frame is er wat lichtafval in de hoeken bij volle opening, op DX-formaat merk ik daar niets van. Hij is goed te vervoeren, ligt naar mijn smaak goed in de hand en de balans met een body + grip (gebruik ik altijd) is subliem. [edit] Statiefvoet is niet super, maar wel acceptabel. Tenslotte is hij erg robuust, zoals we overigens wel gewend zijn van Nikon.
Peter, ik ben wel benieuwd naar wat er aan de 2.8 kwalitatief beter is natuurlijk. Kun je dat nog toelichten?
Edward, om een keuze te maken tussen de twee lenzen blijft m.i. toch maar één vraag bepalend: heb je zoveel belang bij 2.8 in plaats van 4.0, en VR, dat het een zes keer zo dure lens rechtvaardigt? Succes!
Erik
Zeer nuttig en leerzaam, bedankt!
